16 Ocak 2012 Pazartesi

Kar



Sabahtan beri çalan telefonların hepsinde geçen cümle : ‘’Burada kar yağıyor, orada da var mı?’’ Nedir bu kar sevinci, dakikkalarca bahsedilmeye değer kılan onu ? Sanırım çocukluktan kalan bu beyaz örtü sevinci herkesi birbirine bağlayan bir olgu. Kar çocukluktur.  Beyaz saflık ve insanın hayatında en çok özledikleridir.
Sıcacık evimin penceresinden bakarken dışarı sokakta buz gibi havada dışarıda dolaşan kediler durumun diğer acıklı kısmını oldukça iyi temsil ediyor. Kediler, evsizler, dışarda çalışanlar. Karın heyecanı bunları unutturuyor bize ye da erteletiyor. Oysa ki benim ilk aklıma gelen olur bunlar, sevincim yarım kalır, üzülürüm.  Çocuklar her ne koşulda olursa olsun poşet, tahta kızak ne bulurlarsa tadını çıkarır karın, o anı  doyasıya yaşarlar, sanki tüm dünya o heyecanı yaşarmışçasına.
Geceye gebe kar yağıyor bugün.  Savururken umarsızca kendini şimdi kedilerin birbirlerine sokulmuş uyku vakti.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder