Köşedeydim bir kadın dergi satıyordu almadım.hava soğuk kardan sonra çamur, insanlar oluk oluk,soluk soluğa. Bekledim, kadının yanına gittim. Çantamdaki poaçalardan verdim ona annem yapmıştı dayının seneyi devriyesi arkadaşlarına götür dedi. Götürüyorken tanımadığım o kadına verdim Teşekkür etmedi, 'ölmüşlerinin ruhuna deysin' dedi. İçim ürperdi. Köşedeydim arkamı döndüm annemi aradım kadın duymasın diye kısık sesle anlattım. annem bak kızım ne güzel olmuş bugün babannenin seneyi devriyesi dedi. Mıhlanıp kaldım bu kez.Tam bir sene olmuş kuzenimin beni arayıp babannemi kaybettiğimizi söyleyeli. O gün de aynı arkadaşım vardı yanımda bugün de...
Yalnız anne seneyi devredemez ki artık onlar öldü.Ölümü katlarlar ancak. bizi yalnız bırakışlarını, gidişlerini belki...Ben de ancak böyle yazarım içime çöken kütle ile hala yüzleşmeye çalışarak..
Seneleri devirirken biz,siz ölümü devirederken hepinizi çok özledim...
Nihan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder