Uzun zaman oldu klavyeye bu kadar sert darbelere
vurmayalı.Onca sakinliğimle evde vakit geçiriken ben, üstelik sinek kadar
birşey beni nasıl bu hale getirdi ?
Kalp kırmayayım diye sehpayı kırdım üstündekiler de
kırıldı ama en çok ben . Bir saat belki daha fazla bağıra hıçkıra ağladım. Kedi
korktu, sindi şu an hala yanıma yaklaşmıyor. Öfke nöbeti diyorlar buna ya da
sinir krizi insanı aptallaştırıyo sonrasında; etleri lime lime koparılmış gibi
oluyo, pelte gibi titriyosun ,üstünü başını çıkarıyosun ,ateş basıyo sonra
birden üşüyosun, bir de şişmiş gözler ve şiddetli baş ağrısı. En sonunda da ya
bi ses bi nefes kendine getiriyo seni ya da benim yaptığım gibi yazmak.
Bir anda oldu. Çok ağladım kendime mi ,sehpaya mı
,kediye mi yoksa hepsine mi bilmiyorum ama çok ağladım. Şimdi bunları yazarken
de aklıma şu geldi sen zaten o sehpayı sevmiyodun ama başının ucunda suyunu
koyabileceğin bi yükseklik yok artık.
Kusucam sanırım.
Sadece derin bir uyku
istiyorum.....................................
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder